I Paint My Own Rainbow..... ब्लॉग लिहिणं ही सवय व्हायला हवी खरं म्हणजे- जसं आंघोळ करतो रोज, (अं.... नाही चुकीचं उदाहरण- नाही म्हणजे आता रोज करतोच. पण given a choice.... hahahahaha! असो..) जसं जेवतो.. (हां ! ही सवय नाही आवड सुद्धा आहे..bingo!!) अगदी रोज नाही पण आठवड्यातून किमान एक ब्लॉग... पण लेखकाचं मन फार विचित्र असतं. लेखक दुस-याच्या दु:खाने दु:खी होतो- लेखक समाजसेवक नसतो, (अपवाद) त्यामुळे तो उठून मदत वगैरे करायला जाईलच याची शाश्वती नसते- (पुन्हा, सन्माननीय अपवाद आहेतच) पण रायटर जळत राहतो आतल्या आत- जळती सिगरेट अर्धवट चुरडून टाकावी तसं ब-या चाललेल्या दिवसातून अचानक बाजूला पडतो, विझून जातो- वरवर हसत राहतो पण आत उसवत राहतो... गेल्या वर्षी मस्त चाललेला माझा असाच एक ब्लॉग सुशांत सिंग राजपूतच्या जाण्याने बंद पडला.. किती दिवस खड्डा पडला होता पोटात. तो अभिनेता होता, हिरो होता क्युट होता म्हणून नाही.. लोक म्हणतील लाख, त्याच्यासाठी का आसवं गाळायची ? मुद्दा तो खरा कोण होता हा नव्हताच- एखाद्याच्या मृत्यूचा जो बाजार मांडला जातो तो बघून सुन्न झाले होते. `मिडीया, इंडस्ट्री, मित्र, शत्रू , fans
